بسياري از گيمرهاي كامپيوتر شخصي در بازي با اين پلتفرم، در درجهي اول به نرخ فريم بالاتر در پلتفرم خود اشاره ميكنند كه هميشه در مقايسهها بيشتر از كنسولها است. سرعت و در برخي موارد، جزئيات بيشتر، تنها برتريهاي ادعايي كامپيوترهاي شخصي نسبت به كنسولها نيستند و بهنوعي خصوصياتي را شكل ميدهند كه باعث تمايز بين كامپيوتر شخصي و كنسول بازي ميشود. نرخ فريمهاي ۶۰ و ۱۴۴ و ۲۴۰ فريمبرثانيه، مواردي هستند كه ادعاي برتري گيمرهاي كامپيوتر شخصي را شكل ميدهند و هميشه بهانهاي براي برتر نشان دادن كامپيوترها هستند.
اولين نمونههاي كامپيوتر شخصي نسبت به كنسولهاي موجود در بازارها عملكردي آهسته داشتند. بهعنوان مثال زمانيكه آتاري و كومودور، بازيهايي با گرافيك و جلوههاي صوتي قوي ارائه ميكردند، اولين سختافزارهاي كامپيوترهاي شخصي IBM و نسلهاي بعدي، براي بازيهاي سريع و با گرافيك بالا مناسب نبودند. گرافيك در كامپيوترهاي شخصي، با تصاويري ثابت و كيفيت بسيار پايين شروع شد. اولين بازي ماجراجويي گرافيكي موسوم به Mystery House در سال ۱۹۸۰ توسط شركت On-Line Systems منتشر شد كه بعدها به Sierra On-Line تغيير نام داد. در مجموع فهرست برترين بازيهاي دههي ۱۹۸۰ شامل تعداد زيادي بازي نقشآفريني، ماجراجويي و شبيهسازي ميشود.
گيمرهاي ابتدايي كامپيوتر شخصي براي بهرهگيري از بازيهاي سريعتر و نرمتر، كنسولهاي بازي را ترجيح ميدادند. نمونههايي همچون Legend of Zelda و Super Mario Bros و Double Dragon، گيمرها را هرچه بيشتر به كنسول علاقهمند ميكردند. در سالهاي پاياني دههي ۱۹۸۰، بازي Captain Comic محبوبيت زيادي در بين بازيكنان كامپيوتر شخصي داشت، اما از لحاظ كيفيت، نرمي بازي و سرعت هيچگاه بهپاي رقيبي همچون Super Mario Bros نميرسيد. مقالههاي متعدد در آن سالها منتشر ميشدند كه كيفيت بازي در كامپيوتر شخصي دو هزار دلاري را بسيار پايينتر از كنسول ۲۰۰ دلاري ميدانستند.
كنسولها در دهههاي ابتدايي ظهور بازيهاي كامپيوتري، هيچگونه توانايي رقابت در بخشهاي شبيهسازي و نقشآفريني نداشتند. البته برتري كامپيوترهاي شخصي نيز تا زماني ادامه يافت كه بازيها بهجاي تكيه بر كيبورد و ورود پاسخ از سوي گيمر، به منوهاي ديالوگ وابسته شدند.
علاقهمندان به بازي در كامپيوترهاي شخصي در دهههاي ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، بهخاطر كيفيت يا سرعت بالاي بازيها به آن جذب نميشدند. بهعلاوه بارگذاري بازي از فلاپي ديسك يا هارد درايو كامپيوتر شخصي بسيار بيشتر از اجراي بازي در كارتريجهاي NES و Genesis و Super Nintendo زمان ميبرد. گيمرهاي PC، مثلا بازي Ultima IV: Quest of Avatar را به اين دليل به بازي كنسولي فاينال فانتزي ترجيح ميدادند كه امكان صحبت كردن و تايپ كردن با شخصيتها را به آنها ميداد. درواقع بازي كامپيوتر شخصي، المانهاي متعدد نقشآفريني داشت و مواردي همچون بهبود سطح و هجي كردن دستورها در آن ديده ميشد. درواقع تجربهي متفاوت و نه گرافيك بهتر، منجر به علاقهمندي برخي گيمرها به PC ميشد.